Psychoterapia niejedno ma imię. O formach i rodzajach psychoterapii

Psychoterapia to metoda leczenia problemów emocjonalnych, która zakłada pomoc pacjentowi poprzez rozmowę oraz użycie określonych technik i interwencji. Istnieje wiele tzw. szkół psychoterapii, które mają za zadanie wykształcić swoich adeptów w ramach określonego nurtu terapeutycznego. Wśród nich wymienić można między innymi- nurt poznawczo behawioralny, psychodynamiczny, humanistyczno-egzystencjalny czy psychoanalityczny.

Jakie są formy psychoterapii?

Psychoterapia może być również prowadzona w różnych formach- w formie indywidualnej, gdzie terapeuta pracuje tylko z jednym pacjentem i najczęściej spotyka się z nim w gabinecie raz w tygodniu. Z kolei w psychoterapii grupowej uczestniczy równocześnie wielu pacjentów, którzy rozmawiają o swoich trudnościach między sobą, a psychoterapeuta prowadzi takie spotkanie.

Dla par przeżywających kryzysy w związku rekomendowana jest psychoterapia par i małżeństw, a rodziny borykające się z trudnościami w relacjach między jej członkami mogą skorzystać z terapii rodzinnej.

W ostatnim czasie coraz większą popularność zyskuje psychoterapia w formie online która dla wielu pacjentów może stanowić lepszą alternatywę dla tradycyjnej, stacjonarnej formy psychoterapii.

Jaki nurt i formę psychoterapii wybrać?

Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wszystko zależy od indywidualnych preferencji pacjenta, rodzaju problemu, z którym się zmaga oraz dostępnych możliwości. Na pewno warto przed rozpoczęciem terapii zapoznać się z różnicami pomiędzy poszczególnymi nurtami psychoterapeutycznymi i wybrać odpowiedni dla siebie.

Psychoterapia w nurcie poznawczo-behawioralnym

Praca z pacjentem w psychoterapii poznawczo-behawioralnej ukierunkowana jest przede wszystkim na próbę poradzenia sobie z bieżącymi trudnościami. Dużą uwagę zwraca się w niej na związek między myślami, emocjami, a zachowaniami oraz tym jak one wpływają na życie jednostki. Dużą rolę odgrywa też wyłapywanie dezadaptacyjnych mechanizmów zachowań i ich korygowanie. W praktyce przekłada się to na pracę opartą o określone ćwiczenia, które pacjent wykonuje w gabinecie i/lub w domu.

Psychoterapia psychodynamiczna

Jest to rodzaj terapii, który ma swój początek we Freudowskiej psychoanalizie i skupia się na dotarciu do nieświadomych źródeł cierpienia pacjenta. Zakłada, że w wyniku różnych procesów każdy człowiek wypiera niewygodne dla niego myśli/emocje do głębszych warstw świadomości, co generuje powstanie trudności psychicznych. Terapeuta pełni tu raczej rolę słuchacza i przewodnika. Prowadzi rozmowę z pacjentem, w taki sposób, by ten sam starał się dojść do określonych wniosków.

Psychoterapia humanistyczno-egzystencjalna

W psychoterapii humanistyczno-egzystencjalnej nie podchodzi się do pacjenta jak do osoby chorej, ale jak do indywidualnej jednostki zmagającej się ze swoimi problemami. Psychoterapia ta jest więc skoncentrowana na samorozwoju pacjenta przy zapewnieniu mu bezpiecznej przestrzeni do poznawania swoich potrzeb i szukania sensu życia. Przedstawicielem tego nurtu był Carl Rogers, który za fundament skutecznej psychoterapii uznawał trzy składniki- akceptację, empatię i autentyczność.

Psychoterapia systemowa

W psychoterapii systemowej patrzy się na jednostkę jako na element większej całości. Odwołuje się do teorii systemów, która zakłada, że każdy człowiek uwikłany jest w sieć wzajemnych zależności społecznych. Stąd też psychoterapia systemowa sprawdza się najlepiej, gdy trudności związane są z relacjami rodzinnymi.

Psychoterapia psychoanalityczna

Podobnie jak psychoterapia psychodynamiczna opiera się na teorii stworzonej przez Zygmunta Freuda. Terapeuta słuchając o przeszłych i aktualnych wydarzeniach z życia pacjenta stara się dojść do nieświadomych treści, które powodują jego trudności emocjonalne. Jest to bardzo długotrwały proces wymagający dużej systematyczności i często zakłada odbywanie więcej niż jednej sesji w ciągu tygodnia.

Psychoterapia integracyjna- eklektyczna

W tym nurcie psychoterapeuta może pracować z pacjentem w oparciu o techniki i założenia więcej niż jednego nurtu terapeutycznego. Zakłada się, że skoro problemy pacjenta mogą być różne to praca nad nimi nie powinna ograniczać się do jednego konkretnego sposobu ich rozwiązywania.